Wat is het verschil tussen DLP en SLA 3D-printing?

Digital Light Processing (DLP) is een relatief nieuwe technologie voor het vervaardigen van 3D-prints en maakt gebruik van een projector als lichtbron. SLA (StereoLithography Apparatus of Stereolithografie) bestaat sinds de jaren tachtig en maakt gebruik van een laser. In principe gebruiken zowel DLP als SLA dezelfde methode om middels de lichtbron een vloeistof, genaamd resin, laag voor laag uit te harden om de 3D-print te creëren. Het grote technische verschil is dat de lichtopbrengst van de projector (DLP) kan worden aangepast gedurende het proces, waarbij een laser (SLA) een constante opbrengst levert. DLP 3D-printers leveren verder een getrapte straling, waardoor het licht het resin op meerdere niveaus kan uitharden. Laag één wordt uitgehard en tegelijkertijd wordt ook de onderliggende laag 2 half  uitgehard, waarna de half uitgeharde laag vervolgens gemakkelijker samenvoegt met de bovenliggende laag. Op deze manier zijn er meer mogelijkheden om te controleren hoe het licht omgaat met het resin. Dit is niet mogelijk met een laser die een constante lichtopbrengst genereert. Daarnaast kan een DLP 3D-printer een volledige laag in één keer uitharden in tegenstelling tot een SLA 3D-printer, die net zoals bij een FDM (Fused Deposition Modeling) 3D-printer het gehele printpad moet afleggen om een laag uit te harden.